dekzand
In droge periodes met veel wind, die volgden op ijstijden, stoven er door gletsjers fijn vermalen zandkorrels rond. Net zoals we dat nu nog kennen van stranden en woestijnen vormde dat proces richels en lichte bollingen in het landschap, die door erosie nu nog nauwelijks zichtbaar zijn. Waar deze dekzanden liggen, zijn in Terheijl veldpalen met groenblauw glanzende, glazen koppen geplaatst. Normaal wordt glas gemaakt van gezuiverd zand. Om glas te maken van zand direct uit de bodem is veel vakkennis, geduld en durf nodig. En bovenal is er een glasoven nodig die een uitzonderlijk hoge temperatuur kan bereiken. De koppen van de veldpalen werden in mallen van zanden van de betreffende locatie gegoten. Omdat het zulke dikke blokken zijn, moest het afkoelen heel langzaam gaan om barsten te voorkomen. Blokken die toch barstten werden hersmolten: de barsten zijn dan nog zichtbaar, maar de blokken zijn heel. Met de hulp van glasmeester Eric Pipien van Luca Arts in Gent is dit zeldzame experiment een magisch avontuur geweest.